Seler naciowy coraz popularniejszy

Najważniejszą z nich jest jego niesamowicie niska kaloryczność. Są to wartości rzędu 7 kcal w 100 g łodygi oraz 5 kcal w 100 gramach naci. Niska zawartość kalorii to tylko jedna z wielu zalet. Seler naciowy zawiera bowiem bardzo dużą ilość błonnika, przez co świetnie pobudza trawienie i w znacznym stopniu przyspiesza oczyszczanie się organizmu. Seler naciowy to bogactwo witamin oraz składników mineralnych - łodyga i nać selera zawiera ponad dwukrotnie więcej witaminy C niż owoce cytrusowe. Zawiera również witaminy z grupy B oraz witaminę E, jest bogaty w fosfor, wapń, potas, cynk, magnez i żelazo. Ponadto olejki aromatyczne zawarte w łodygach oraz liściach działają uspokajająco, co zostało potwierdzone badaniami naukowymi przeprowadzonymi w Niemczech i w Chinach.

Uprawa selera naciowego

Seler naciowy w Polsce jest stosunkowo nowym warzywem, uprawiany jest na większą skalę zaledwie od kilku lat. Jednak w związku z coraz większą popularnością tego warzywa, powierzchnia uprawy oraz ilość gospodarstw zajmujących się profesjonalną uprawą tego gatunku wzrasta bardzo dynamicznie.

Wymagania glebowe

Seler naciowy ma bardzo wysokie wymagania glebowe. Najlepsze gleby to gleby organiczne, o dużej zawartości próchnicy, lekko kwaśne (ph 5,5-6,8). Najlepszym stanowiskiem do uprawy selera jest stanowisko po roślinach bobowatych (fasola, groch, koniczyna, lucerna), a także po mieszankach strączkowo zbożowych - rośliny te pozostawiają glebę w dobrej strukturze i o dużej zasobności w azot. Dobrymi przedplonami są również stanowiska po zbożach oraz po warzywach dyniowatych jak ogórek czy cukinia. Seler można również uprawiać po pomidorach, papryce lub po porach. Nie należy natomiast uprawiać selera naciowego po marchwi, pietruszce, selerze korzeniowym, a także po burakach. Przerwa w uprawie pomiędzy selerem naciowym a roślinami z tej samej rodziny powinna wynosić minimum 4 lata.

CDN...